Aan de weersomstandigheden zou het vanmiddag zeker niet gaan liggen. We reden de Zeelandbrug over om een wedstrijd te gaan spelen tegen een volledig onbekende tegenstander voor ons, namelijk SSV 4. Vooraf wisten we wel dat we zouden spelen tegen een oude bekende van ons. U gaat dit nooit raden daarom hierbij gauw het antwoord: Maarten ‘d’n Diek’ Dijkstra. Wij kennen Maarten nog als linksbuiten die ieder moment van de wedstrijd kon ontploffen. Wisselde geniale momenten af met iets mindere. Ooit matchwinner tijdens Brouwershaven 1 –WIK 1 (0-1) is zo’n hoogtepunt wat ik me zo herinner. Na vanmiddag kan ik u vertellen dat de tijd heeft stil gestaan. Maarten is niets veranderd. Op 1 ding na dan. Hij voetbalt tegenwoordig als een soort Beckenbauer in de laatste linie bij SSV. Het werd weer een bijzondere middag op sportpark Het Schenge.
Om half drie waren we inmiddels met z’n elven. Marco stond nog voor een gesloten Zeelandbrug en Silke was nog voetbalschoenen aan het kopen in Goes. Z’n laatste schoenen hadden maat 47. Nu paste alleen maat 50 nog. We hadden inmiddels wel het vermoeden dat Sil iets gegroeid was de laatste tijd maar maat 50 (!)... Ik haakte af toen ik dit opzienbarende verhaal tot me nam. Maar 1 ding, we waren blij dat onze “Badr’ het sportpark iets voor half drie eindelijk gevonden had, want nu hadden we zowaar ook een vlagger tot onze beschikking.
De wedstrijd dan maar. We kwamen al vrij snel met 1-0 achter omdat onze captain Patrick of zullen we hem vanaf nu maar “Joel’ gaan noemen scoorde. Maar Joel speelt toch bij WIK? Helaas een eigen doelpunt. Kan de beste overkomen Patrick! We mochten van geluk spreken dat het geen 2-0 werd. De bal kwam terug van de lat en de speler van SSV kon eigenlijk niet meer missen. Maar op ons niveau kan alles en dit geschiedde.
Tijd voor een wissel. De bootjes waren inmiddels de brug gepasseerd en ons trainingsbeest Marco stond al in de nek van Eelco te hijgen om in te vallen. Een ingestudeerde variant waar Theo en Marco al zo’n 30 voetbaljaren gebruik van maken en onze verloren zoon uit Groningen kon niet meer missen. Twee minuten laten zette de Stier zichzelf achter een vrije trap en het netje bolde alweer in WIK’s voordeel; 1-2. Nog voor de rust moesten we onze nieuwe doelman Jeroen betrappen op zijn enige fout . De scheids van vanmiddag wees resoluut en terecht naar de stip. D’n Diek zette zich achter de bal en wij konden weer aftrappen.
Net voor de rust hadden we een penalty moeten krijgen, maar de scheidsrechters zijn vaak ook van het niveau van de 22 acteurs. Al was deze scheids zeker niet de minste die we zullen tegenkomen. 1 speler fluisterde de referee nog wat toe en kon vervroegd gaan rusten. Met tien tegen elf gingen we verder. Bij SSV was het beste er vanaf en WIK was gevaarlijk en creëerde kans op kans. Das Bomber Maurice van Leeuwen werd rond de zestien aangetikt en Theo eiste de bal op. Naast de keeper van SSV posteerde ook Maarten Dijkstra zich naast de paal. Hij voelde waarschijnlijk al een beetje aankomen dat dit wel eens gevaarlijk kon worden. Waarom Maarten daar stond weet niemand, want precies daar ontstond het gaatje wat Theo nodig had; 2-3.
Met z’n tienen leek het wel of we steeds meer ruimte kregen voorin en bij 1 van die aanvallen was het dan ook raak. Maurice, onze topscorer die wekelijks scoort, kon de bal tergend langzaam in het lege doel schuiven en de winst was binnen. Prima overwinning en drie broodnodige punten bijschrijven. Volgende week spelen we thuis tegen Bevelanders. Het zal dan moeten gebeuren, want op Kamperland win je nooit, al stuur je het Nederlands Elftal. Wij hopen u dan te treffen om ons aan te komen moedigen.
Uw nummer 7 van hedenmiddag